متن پرسش :

چندی قبل تنها فرزندم را به خاطر بی‌مبالاتی یک راننده، طی حادثه تصادف از دست دادم. در عین حال راننده مقصر نیز بلافاصله پس از وقوع حادثه از صحنه تصادف فرار می‌کند و تلاش ما برای پیدا کردن وی هنوز به نتیجه نرسیده است. براساس نظر پزشک قانونی، چنانچه فرزندم به موقع به مراکز درمانی منتقل می‌شد، از مرگ نجات می‌یافت. با توجه به حادثه مذکور و حوادث مشابه دیگر، قانون چه راهکار یا مجازات‌هایی برای اینگونه رانندگان مقصر پیش‌بینی کرده است؟

متن پاسخ :

با توجه به چگونگی وقوع حادثه، قانونگذار در فصل بیست و نهم قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) با عنوان جرایم ناشی از تخلفات رانندگی، به ویژه در مواد 714 الی 717 مجازات‌های متفاوتی پیش‌بینی کرده است اما به موجب مفاد ماده 719 قانون فوق‌الذکر ، هر گاه مصدوم احتیاج به کمک فوری داشت و راننده با وجود امکانات رساندن مصدوم به مراکز درمانی یا استمداد از مامورین انتظامی از این کار خودداری کند یا به منظور فرار از تعقیب، محل حادثه را ترک و مصدوم را رها کند، حسب مورد به بیش از دوسوم حداکثر مجازات آن عمل در قانون، محکوم می‌شود و دادگاه نمی‌تواند در مجازات او تخفیف قائل شود.

شایان ذکر است که براساس تبصره یک همین ماده، قانونگذار به راننده این اجازه را داده تا در صورت لزوم وسیله نقلیه را از صحنه تصادف حرکت داده و مصدوم را به بیمارستان برساند اما از سوی دیگر و به موجب تبصره دو ماده فوق‌الذکر، هرگاه راننده، مصدوم را به مراکز درمانی برساند یا ماموران را از حادثه آگاه کند، از تخفیف‌های قانونی برخوردار شده و قاضی دادگاه مکلف است در مجازات وی، تخفیف قائل شود.

البته لازم به ذکر است که نگهداری و بازداشت افرادی که مصدومین را به مراکز درمانی یا نیروی انتظامی و غیره منتقل می‌کنند، ممنوع است مگر اینکه خود فرد یا مصدوم یا افراد دیگری او را مقصر معرفی کنند یا دلایلی برای توجه اتهام به او وجود داشته باشد. بنابراین مامورین انتظامی نمی‌توانند و نباید متعرض کسانی که خود متهم نبوده و صرفا اشخاص آسیب‌دیده را به مراکز درمانی می‌رسانند، بشوند.